سخنراني استاد آکسفورد در پژوهشکده

پروفسور Harry Howlett استاد دانشگاه آکسفورد در تاريخ پنجم اسفندماه طي ديداري از پژوهشکده علوم غدد درون ريز و متابوليسم در نشستي با حضور اساتيد و اعضاي هيئت علمي به ايراد سخنراني با موضوع"ارتقاء استانداردهاي مراقبت از بيماران ديابت نوع 2" پرداخت. 
 

وي سخنراني خود را با استناد به نتايج مطالعه چشم انداز ديابت در بريتانيا (UKPDS) تنظيم کرده بود که ابتدا تاريخچه اي از مراقبت هاي 40 ساله اخير در بريتانيا در حوزه ديابت و با محوريت دانشگاه آکسفورد را ارائه داد و سپس بر سئوالات بدون پاسخ در خصوص ديابت در سال 1977 اشاره و افزود اين مطالعه به دنبال پاسخ به پرسشهايي است از قبيل اين که آيا کنترل قند و فشار خون در طول زمان به بهبود کيفيت زندگي و کاهش مرگ و مير مي انجامد يا خير.

وي سپس مراحل مختلف انجام مطالعه و ويژگيهاي آن شامل اندازه گيري ها و جمعيت مورد مطالعه را در مقاطع مختلف زماني تشريح کرد.

اين استاد دانشگاه در ادامه افزود که نتايج نشانداده که عليزغم کنترل قندخون سالانه به طور متوسط 4 درصد از سلولهاي بتاي لوزالمعده از دست مي روند اما اين کنترل ها در مجموع و درازمدت تاثير معناداري بر کاهش مرگ و مير ناشي از بيماريهاي قلبي عروقي داشته است.

او در ادامه به ساير مطالعات مرتبط با اين طرح تحقيقاتي و نتايج آنها اشاره کرد و توضيحاتي در خصوص آنها ارائه داد و بر آن اساس عنوان کرد که چنانچه کنترل قندخون با تاخير آغاز شود، نمي تواند تاثيري بر مهار عوارض ناشي از مشکلات قلبي عروقي در بيماران ديابتي داشته باشد.

دکتر هاولت در دنباله، "کاهش عوارض قلبي و عروقي به دنبال مصرف مفورمين به تنهايي براي کنترل قندخون" را به عنوان درسي از مطالعه UKPDS ياد و تاکيد کرد مصرف اين دارو مي تواند باعث کاهش مرگ و مير ديابتي ها ناشي از ساير عوامل           (All cause mortality) نيز باشد.

اين شخصيت علمي در بخش بعدي سخنان خود نتايج حاصل از مطالعات بر مبناي درمان ترکيبي ساير داروهاي کاهنده قندخون در کنار متفورمين براي کنترل ديابت پرداخت و گفت که پيگيري ها نشان داده که برخلاف انتظار درمانهاي ترکيبي، مرگ و مير بالاتري در مقايسه با درمان تک دارويي (منوتراپي) داشته اند.

وي همچنين افزود که نتايج اين مطالعه بيانگر اين واقعيت بوده که با کنترل هموگلوبين گليکوزيله، عوارض ميکروواسکولار ديابت نظير آسيب سلولهاي شبکيه و يا کليوي، که مي تواند منجر به ناتواني هاي ماندگار بيماران گردد  نيز کاهش مي يابد و نيز نشان داد که کنترل همزمان فشارخون و هموگلوبين گلوکوزيله مي تواند تا 6 برابر خطر عوارض قلبي عروقي را کاهش دهد.

ايشان در بخش پاياني سخنان خود مراجع اين مطالعه و راهنماهاي باليني مرتبط با آن را برشمرد و سپس به پرسشهاي حاضرين پاسخ داد.